Nieuws

Groots leven

Met hoe veel, of eigenlijk, hoe weinig kan een mens tevreden zijn? Laatst interviewde ik voor tijdschrift LandIdee een bewoonster van een Tiny House. Zij vertelde me hoe ze groots leeft op een minimale oppervlakte. In plaats van een tussenwoning in een nieuwbouwwijk, koos zij voor een mini-huisje aan het water. Precies op maat voor haar ontworpen, en duurzaam. Ze kwam tot het besef dat we eigenlijk niet zoveel nodig hebben om fijn te kunnen leven. Ook leerde ze hoe het is als stroom en water niet onbeperkt voorhanden zijn. Dat je niet zonder erbij na te denken de kraan aan zet om kostbaar drinkwater weg te laten stromen totdat het lekker is opgewarmd. En dat je niet uren kunt gamen in een grauwe winterweek, als de opbrengst van de zonnepanelen minimaal is.

Ondanks sommige ongemakjes is ze nu meer tevreden dan ooit. Blij met de keuze om het anders te doen. Haar grootste geluk? Een gevoel van vrijheid. Geen hoge woonlasten en hutjemutje in de stad, maar meer in de natuur je eigen koers varen. Het interview zette mij (en hopelijk ook anderen) aan het denken. Want ook al woon je in een ‘gewoon’ huis, je kunt toch kleine stapjes zetten om meer duurzaam en ‘tiny’ te leven. Je handen wassen met koud water, of het koude water opvangen voor de planten. Simpel. Ontspullen: makkie. Zolder leeghalen, kringloop bellen en iedereen blij. En niet kiezen voor een dure uitbouw, maar de beschikbare huidige ruimte slimmer benutten: het is met wat puzzelen te doen. Waar ik de grens trek? Bij het composttoilet waar ze over vertelde. Dat is me een tiny beetje teveel van het goede…